پورت گذاری در کشورهای پیشرفته جهان برای شیمی درمانی بیماران از تخریب رگهای محیطی و ایجاد مشکلاتی بیشتر برای بیماران جلوگیری می کند. تزریق مکرر در افرادی که نیاز به شیمی درمانی دارند، باعث سوراخ کردن رگ های مختلف آنها و همچنین سوزش، درد و سرخی پوست بدن می شود که علاوه بر این موارد باعث از دست دادن رگ های محیطی و مشکلات جدیدی برای این بیماران می شود. یک لوله ی فلزی یا پلاستیکی زیر پوست فرد بیمار کاشته شده و از راه یک لوله به رگ مرکزی بدن وصل و تزریقات وریدی مثل شیمی درمانی به راحتی به وسیله آن انجام می گیرد.
اگر کاتتر پورت در محل قفسه سینه قرار بگیرد بهتر است زیرا در حالت به عروق ژوگلولار و ساب کلاوین نزدیک خواهند بود. نوک کاتتر دقیقا در نقطه ورود ورید و ناکاو فوقانی به قلب قرار خواهد گرفت.
با استفاده از پورت می توان به راحتی به ورید های مرکزی دسترسی پیدا کرد. این پورت ها در زیر پوست قابل مشاهده و لمس نیستند و قطر آنها بیشتر از ورید های اطراف می باشد. برای پورت گذاری از ورید های ناحیه ی ترقوه و قلب بیشتر استفاده می شود.
جراحی پورت گذاری سرپایی می باشد که بعد از چند ساعت بیمار می تواند به منزل برگردد و در شرایطی استریل در اتاق عمل و با بی حسی موضعی زیر پوست کار گذاشته می شود و با استفاده از نخ قابل جذب از طریق شیوه پلاستیک بازسازی می شود.
اگر فرد بیمار به درستی از پورت مراقبت کند تا انتهای دوره شیمی درمانی و تا ماه ها در صورت لزوم قابل استفاده می باشد.
بیمارانی که مبتلا به سرطان هستند، استفاده کردن از داروهای شیمی درمانی باعث صدمه دیواره عروق محیطی و سرانجام باعث مشکلات دسترسی و استفاده از عروق محیطی می شوند. در افرادی که شرایطی حاد و مزمن دارند و پروسه درمانی آنها طولانی مدت است از کاتترهای عروقی استفاده می شود.
بیماران انکولوژی در اولویت استفاده از کاتترهای عروق مرکزی در مراحل گوناگون بیماری همانند انجام جراحی، استفاده از داروهای شیمی درمانی و مراحل پیشرفته بیماری جهت درمان های نگه دارنده می باشند
از پورت می توان هفته ها، ماهها و حتی تا سالها استفاده کرد. پزشک برای زمان برداشتن پورت تصمیم می گیرد.
زمانی که پزشک به این نتیجه رسید، با یک جراحی ساده و تزریق بیهوشی پورت را در اتاق عمل از بدن خارج میکند.
انواع کاتتر استفاده شده در پورت گذاری
مهم ترین هدف پزشکان از تعبیه پورت ورید مرکزی، تزریق دارو یا مایعاتی است که پزشک نمیتواند از طریق خوراکی آن را برای بیمار تجویز کند یا رگ های محیی کوچک و ظریف را دچار آسیب کند. علاوه بر آن برای نمونه برداری از خون و همچنین اندازه گیری فشار ورید مرکزی نیز مورد استفاده قرار میگیرد.
از مزایای گذاشتن پورت شیمی درمانی می توان گفت :
تحقیقات انجام شده نشان میدهد تعبیه کاتتر ژوگولار و یا کاتتر ساب کلاوین خطر ابتلا به عفونت های خون ناشی از کارگذاری کاتتر ) (CRBSIs را کاهش میدهد در حالی که برخی دیگر از پژوشگران نشان میدهند که هیچ تفاوتی در مقدار CRBSIs بین نواحی تعبیه شده کاتتر وجود ندارد. با این وجود استفاده از ورید ژوگولار بهترین رگ برای پورت گذاری است.
مهم ترین دلیل که باعث میشود پزشکان در شیمی درمانی سرطان سینه از پورت گذاری استفادهه کنند، تزریق ساده و سریع دارو یا مایعات به بدن بیمار است. زیرا بسیاری از داروهای شیمی درمانی خوراکی نیستند و اگر پزشک برای هر بار تزریق داروهای شیمی درمانی بخواهد پوست بیمار را سوراخ کند بعد از مدتی پوست فرد دچار بافت اسکار (جای زخم) کوچک میشود.
علاوه بر آن تزریق داروهای شیمی درمانی به رگهای محیطی میتواند با عوارضی همراه باشد؛ در صورتی که رگ ها پاره شوند یا دارو از دیواره آنها نشت پیدا کند میتواند در نهایت سبب نکروز و مرگ سلولی شود که میتوان آن را به عنوان یک آسیب بافتی شدید در نظر گرفت. گاهی اوقات این آسیب ها به قدری شدید میشوند که ممکن است بیمار برای درمان آن به جراحی نیاز پیدا کند.
استفاده از این روش درمانی معمولا هیچ منعی برای افراد ندارد اما با این حال موارد منع نسبی آن عبارتند از:
نوزادان و کودکان دچار سرطان رگهایی نازک و آسیب پذیر دارند. رگ گیری های پیاپی حتی روی خلق وخوی آنها تاثیر منفی می گذارد. پورت علاوه بر تأمین امنیت لازم برای انجام تزریقات و خونگیری، در کاهش استرس های کودکان بسیار موثر می باشند.
کودک می تواند فعالیت های خود را ادامه دهد به مدرسه برود و بازی های سبک انجام دهد ولی انجام فعالیت های سنگینی که ممکن است به پورت ضربه وارد کند خودداری شود.
خانم هایی که مبتلا به سرطان سینه دو طرفه هستند و عمل جراحی سرطان سینه انجام داده اند، این وسیله بسیار کاربردی و مفید است به این دلیل که رگ گیری از دست در این نوع بیماران ممنوع است.
به دلیل بیهوشی در ابتدا بیمار احساس درد ندارد. درهفته اول ممكن است درد خفیف و كبودی در ناحیه گردن یا سینه را تجربه كند.این درد با مسکن رفع میشود و ممکن است تا یکی دو روز ادامه یابد. بعد از پورت گذاری بهتر است از آنتی بیوتیک خوراكی استفاده کنید تا از عفونت جلوگیری شود.
ترومبوز (لخته خون) تجمعی از سلول های خونی میباشد و به تشکیل لخته در عروق خونی در بدن منجر می شود. لخته شدن یا ترومبوز هنگام برداشتن و تعویض پورت رخ میدهد.
پورت های شیمی درمانی معمولا تا زمانی که بیمار به آن نیاز داشته باشد حتی تا چندین سال میتواند آن باقی بماند. جراح در زمانی که دیر به پورت نیاز ندارید میتواند آن را از بدن فرد خارج کند.
زمانی که پزشک تشخیص دهد که دیگر بیمار نیازی به پورت شیمیایی ندارد با ایجاد یک برش کوچک بر روی پورت کار را آغاز میکند. جراح پورت را از بافت های اطراف جدا کرده و کل دستگاه را به یک باره از بدن خارج میکند و در آخر جای برش ایجاد شده را با بخیه میبندند.
هزینه درمان برای هر بیمار متفاوت می باشد زیرا نوع، شدت و گستردگی بیماری ها در افراد مختلف یکسان نبوده و پس از معاینه و انجام آزمایشات مربوطه می توان هزینه دقیق برای درمان را بیان کرد. لذا جهت اطلاعات بیشتر و رزرو وقت با شماره های مطب تماس حاصل فرمایید.
دکتر ستایش از اولین های طب اورژانس بودند که بعد از گذارندن یک دوره تکمیلی در امریکا به همراه ده نفر از همکاران خود طب اورژانس را در دانشگاه علوم پزشکی ایران پایه گذاری نمودند.
علاوه بر این دکتر ستایش دارای بیش از 15 سال تجربه در زمینه جراحی های لاپاراسکوپی و فلوشیپ جراحی عروق می باشند، و یکی از بهترین ها در حرفه خود بوده که از نتایج آن می توان به تعداد بسیار زیادی از عمل های موفق ایشان اشاره کرد.